راهبردهای موثر در بهرهگیری از نشانگرها، نمادها در طراحی رابطکاربر

هدف: هدف این مقاله بررسی تأثیر و کاربرد نمادها و نشانگرهای دیداری، در بهینه‌سازی فعالیت رابط ‌کاربر گرافیکی، به منظور بهره‌گیری مناسب و اثربخش از آن است. روش/ رویکرد پژوهش: روش پژوهش، مطالعه منابع اطلاعاتی مرتبط، تطبیق، و بررسی کیفی نقش فرایندهای پردازش دیداری در کاربردهای رابط‌کاربر گرافیکی است. یافته‌ها: یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که برخی از عوامل مؤثر بر مصورسازی مانند طرح‌بندی و سبک، بافت، رنگ، قلم و شیوه نگارش، گرافیک، نشانگر، نماد، ترکیب‌بندی، و توازن نقش بسزایی در ارتقای سطح بهره‌گیری از رابط‌کاربر گرافیکی دارند. علاوه بر آن، تعامل اجزای مهمی چون شکل، خط، سطح، زمینه، جهت، بُعد، حرکت، برجستگی، و استواری و تحرک در نمادها به ارتقای کیفی رابط‌کاربر می‌انجامد. همچنین، استفاده از رویکرد دیداری در رابط‌کاربر به ارائه نتایج بهتر در سطوح مختلف دستیابی به اطلاعات منجر می‌شود. محدودیت‌های پژوهش: انجام این پژوهش، با توجه به نوع نگرش خاص آن در کاربرد نشانگرها، به میزان بالای تطبیق عوامل مؤثر و بررسی خاص عناصری نیاز داشت که کمتر در متون مصورسازی به آن اشاره شده است. ارزش پژوهش: این پژوهش می‌تواند به طراحان رابط کاربر و متخصصان اطلاع‌رسانی کمک کند تا طراحی فرایندهای مصورسازی به منظور ارتقای کیفیت رابط کاربر به شیوه مناسب‌تری صورت پذیرد.